De stoeptegel en de spijkerbroek
Hij laat over zich lopen, de stoeptegel. Graag zelfs. Dat vindt ‘ie niet erg, want hij is ervoor gemaakt. Hij baant de weg en biedt een stevige basis. Tuurlijk, als hij ouder wordt zie je sporen. Van alle mensen die hij steun bood, en vaste grond onder de voeten. Een barst, een scheur hier en daar. En misschien komen er nieuwe tegels. Mooier van kleur, gladder van structuur, robuuster van aard. En dan rijst de vraag: is het tijd? Is zijn beste tijd voorbij? Is hij afval geworden?
Het is maar hoe je ernaar kijkt. Stopt een levensduur als een doel bewezen is? Of begint er dan een nieuw doel? Bij Cure zijn we er al een tijdje uit; afval is een kans. Het is een grondstof voor iets nieuws.
Samen willen we naar een afvalloze maatschappij. Dat kan, omdat wij gaan en staan voor transformatie van afval naar herbruikbare grondstoffen. Dat is niet de gemakkelijkste weg. Het is een innovatieve weg. Geen gebaand pad met figuurlijke ‘standaard’ stoeptegels, maar een nieuw pad, waarbij we op een nieuwe, andere, verrassende manier kijken naar die stoeptegel.
We bouwden een nieuw kantoor. Vlak naast onze nieuwe milieustraat. Wat je ziet, is wat je kent; muren, ramen, meubilair, koffie. Maar wat zie je als je verder kijkt? Ons DNA. Ons geloof, onze visie. En het verhaal van de stoeptegel en de spijkerbroek…
Hij laat zich dragen, de spijkerbroek. Wie de broek past, trekke hem aan. Hij zit als gegoten. Het meest geliefde kledingstuk van onze tijd. En dan: de rek eruit. Vervaagde kleuren. Vervlogen tijd. Een nieuwe, favoriete jeans gescoord. En die andere? Die gaat van kast naar kliko. Of niet…?
Bij het ontwerp en de bouw van het nieuwe kantoor van Cure maakten we duidelijke keuzes. Voor circulariteit, voor duurzaamheid, openheid en innovatie. De waardes die elke dag gelden in ons werk, vertaald in ons gebouw.
De stoeptegel? Die ligt met honderden anderen uit een voormalig fietspad nu op onze vloeren. En de spijkerbroek kreeg een nieuw leven in de akoestische plafonds. Net zo bijzonder als de oude matrassen die we verwerkten als isolatiemateriaal in de wanden.
Buiten
Het hele gebouw kreeg vorm met de circulaire gedachte als basis. Niet opbouwen met de gangbare, nieuwe bouwmaterialen, maar zoeken naar innovatieve oplossingen op het gebied van duurzaamheid en hergebruik.
Zo is de gevel bekleed met hergebruikt hout, met daarvoor een glasfacade van panelen van deels hergebruikt glas. Een tweede huid, als het ware. Die heeft een isolerende functie, zowel akoestisch als op het gebied van klimaat in het gebouw.
Ons gebouw is energieneutraal: het kan zelfstandig energie opwekken en verdelen. We tellen 340 vierkante meter zonnepanelen op het dak. En we wassen onze vuilniswagens met regenwater dat we zelf opvangen.
En binnen
Naast dat we de uitdaging opzochten voor de bouw van het pand, wilden we vooral ook dat het een plek is waar al onze medewerkers en bezoekers zich thuis en welkom voelen. Hadden we meer grond tot onze beschikking gehad, dan hadden we een bungalow gebouwd; een gelijkvloers kantoor waar niemand boven de ander staat of werkt. Ons nieuwe kantoor is the next best thing: open, transparant, met deuren die altijd open staan of -als ze dicht zijn- tóch open zijn door het vele glasgebruik. En met een gezamenlijke ‘woonkamer’, waar je in het hart van ons kantoor, in het hart van ons huis bent.
Het klimaat in het pand is gezond en leefbaar. Daar zorgen onder meer de drie meter hoge bomen voor. Natuurlijk, rustgevend groen dat zonder kunstmatige ingrepen zorgt voor veel zuurstof en een gezonde lucht.
Een huis met een verhaal
Ons kantoor, ons ‘huis’. Gezond. Duurzaam. Circulair. En vooral ook een basis. Voor medewerkers, die het huisvuil ophalen in de gemeenten Eindhoven, Valkenswaard en Geldrop-Mierlo. Voor bezoekers. Voor materialen die een tweede leven verdienen; spullen die we dagelijks tegenkomen op onze nieuwe milieustraat naast ons nieuwe kantoor. Zoals afval zoveel meer is dan zomaar afgedankte spullen, zo is dit kantoor zoveel meer dan een gebouw. Het is ons verhaal.
